Ο Μωυσής στο Σινά, η Αγία Θάμνος και η Αγία Αικατερίνη

Η κλήση του Μωυσή και η αποκάλυψη του θελήματος του Θεού επιλέχθηκαν από τη Θεία Πρόνοια να λάβουν χώρα στο όρος Σινά. Μετά από σαράντα χρόνια προσευχής, καθώς έβοσκε τις κατσίκες του στο όρος Χωρήβ, ο Μωυσής συνάντησε το μεγάλο μυστήριο της "βάτου που καίγονταν αλλά παρέμενε άκαυστη" και άκουσε τη φωνή του Κυρίου να καλεί το όνομά του και να του ζητά να βγάλει τα σανδάλια του, καθώς το έδαφος στο οποίο πατούσε ήταν ιερό. Η Εκκλησία ερμήνευσε το όραμα της βάτου ως πρόγευση του μυστηρίου της γέννησης της Μητέρας του Θεού. Όπως η βάτος έκαιγε αλλά παρέμενε άκαυτη, έτσι και η Θεοτόκος μετά την ενσάρκωση του Λόγου παρέμεινε πάντα Παρθένος.

Σε αυτόν τον ιερότατο τόπο του Βωβού, ιδρύθηκε αρκετούς αιώνες αργότερα η Μονή Σινά και, σύμφωνα με τα γραπτά του Προκόπιου, προσωπικού ιστορικού του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, αφιερώθηκε στη Θεοτόκο, η λατρεία της οποίας ήταν από καιρό συνδεδεμένη με τον Άγιο Βωβό. Ορισμένες πρώιμες σωζόμενες εικόνες του μοναστηριού μας προσφέρουν ιδιαίτερα πολύτιμη εικόνα για την ιστορία των εικόνων στη θρησκευτική ζωή, καθώς τονίζουν τη σημασία της Θεοτόκου, η οποία αναπαρίσταται από την Αγία Θάλασσα και στην εικονογραφία. Από τον ενδέκατο αιώνα, ο Μωυσής συνδέεται επίσης στην εικονογραφία με τη Θεοτόκο της Βλάστης, ενώ αρκετές άλλες εικόνες απεικονίζουν τόσο τις ιερές μορφές όσο και τον ιερό τόπο. Ο Μωυσής, όμως, καλείται και πάλι να ανέβει στο ιερότατο όρος Σινά και να το ευλογήσει, καθώς εκεί θα κατέβαινε ο Θεός για να παρουσιάσει στον Μωυσή τον Νόμο και τις εντολές Του. Αυτό το γεγονός - από το οποίο το όρος ονομάστηκε επίσης Θεοβάδιστον (Θεοπατημένο) - θα γίνει ένα σημαντικό θέμα στην εικονογραφία του Σινά, η οποία απεικονίζει ρητά τον τόπο και την Αποκάλυψη του Θεού. Ωστόσο, ο Μωυσής άκουσε μόνο τη φωνή του Θεού και δεν είδε το πρόσωπό Του στο Όρος Σινά. Αυτό το πρόσωπο θα αποκαλυφθεί στον Μωυσή κατά τη διάρκεια της Μεταμόρφωσης του Ιησού Χριστού. Οι καλλιτέχνες του Ιουστινιανού θα απεικόνιζαν αργότερα αυτό το υπέροχο γεγονός στο μεγάλο ψηφιδωτό στην αψίδα της βασιλικής.

Τα ιερά λείψανα της μεγαλομάρτυρος Αγίας Αικατερίνης ανακαλύφθηκαν ως εκ θαύματος κάποια στιγμή τον δέκατο αιώνα, ή και νωρίτερα, και μεταφέρθηκαν στο μοναστήρι προς φύλαξη. Σταδιακά το μοναστήρι μετέφερε την αφιέρωσή του και η Αγία προστέθηκε στην εικονογραφία του Σινά. Στην αρχή συνδέθηκε με την Παναγία της Βλάστης και εμφανίστηκε ανάμεσα σε άλλους αγίους και προφήτες, ενώ αργότερα απεικονίστηκε η ζωή της και συνδέθηκε με τη Θεοτόκο και τον Μωυσή. Σε κάθε περίπτωση, η λατρεία της Αγίας Αικατερίνης εξαπλώθηκε και σταδιακά έγινε η αγία του Σινά, κυριαρχώντας στη σχετική εικονογραφία. Η Θεοτόκος και ο Μωυσής διατηρούν τη θέση τους ως φορείς των αποκαλύψεων του Θεού, καθώς και τη συνολική ιερότητα του τόπου. Οι θρησκευτικοί θησαυροί, μια ιερή κληρονομιά από εικόνες, χειρόγραφα, λειτουργικά σκεύη και άμφια που συσσωρεύτηκαν στο πέρασμα των αιώνων και φυλάσσονται σήμερα στο Σινά, το πραγματικό φρούριο της ορθόδοξης πίστης, είναι οι υλικές μαρτυρίες αυτών των ιερών γεγονότων και της βαθιάς πίστης των προσκυνητών.