Εικόνες, αφιερώματα πίστης και σεβασμού

Οι προσωπογραφίες απεικονίζουν συνήθως είτε ηγουμένους είτε μοναχούς του μοναστηριού του Σινά, πιθανώς μερικά από τα σημαντικότερα πρόσωπα της εποχής.

Για παράδειγμα, υπάρχει μια αυτοπροσωπογραφία του ζωγράφου (;) που φέρει το όνομα Ioanne Tohabi, η οποία έχει απεικονιστεί στο μοναδικό εξάπτυχο του Σινά του 11ου αιώνα. Μια εικόνα του δωδέκατου αιώνα που αναπαριστά τον Αβραάμ και τον Μελχισεδέκ περιλαμβάνει την απεικόνιση μιας γονατιστής μορφής, του δωρητή Αβραμίου, επισκόπου Σινά και Ραϊτού εκείνη την εποχή. Σε μια εικόνα των αρχών του δέκατου τρίτου αιώνα με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ (φ. 44), απεικονίζεται το πορτρέτο του δωρητή ή του ζωγράφου, ενός άγνωστου μοναχού. Μια άλλη εικόνα των αρχών του δέκατου τρίτου αιώνα με τον Μωυσή να λαμβάνει τον νόμο περιλαμβάνει το πορτρέτο του μοναχού Νείλου, αρχιεπισκόπου και ηγουμένου του Σινά εκείνη την εποχή, ο οποίος ήταν πιθανώς ο δωρητής.

Άξια αναφοράς είναι η μικρής κλίμακας εικόνα που φέρει το πορτρέτο του μοναχού Πέτρου, η οποία προοριζόταν πιθανώς για ιδιωτική λατρεία. Χρονολογείται στα τέλη του δωδέκατου ή στις αρχές του δέκατου τρίτου αιώνα και απεικονίζει την καιόμενη βάτο και τον προφήτη Μωυσή να λαμβάνει το νόμο. Τέλος, σε έναν αδημοσίευτο μέχρι σήμερα πίνακα από το μοναστήρι του Σινά που απεικονίζει τον Μωυσή να λαμβάνει τον Νόμο, απεικονίζεται ένας άλλος λαϊκός δωρητής. Η ενδυμασία της μορφής του δωρητή μοιάζει έντονα με τα ενδύματα μιας μορφής που περιλαμβάνεται στο αραβικό χειρόγραφο De materia medica στην Κωνσταντινούπολη, που χρονολογείται στη δεκαετία του 1230. Πιθανώς υποδηλώνει επίσης δωρητή αραβικής καταγωγής.

Επιπλέον, στο Σινά υπάρχει ένας άλλος βασιλικός πίνακας που ακολουθεί τη βυζαντινή εικονογραφία της εποχής εκείνης και απεικονίζει τον Άγιο Γεώργιο μαζί με έναν γεωργιανό βασιλιά, ο οποίος σύμφωνα με την ελληνική επιγραφή είναι ο Παγκρουτιανός, ο ευσεβής βασιλιάς ολόκληρης της Ανατολής, ο οποίος έχει ταυτιστεί με τον γεωργιανό βασιλιά Νταβίτ Δ΄. Η εικόνα αυτή απεικονίζει τον βασιλικό φόρο τιμής του ισχυρού βασιλιά της μακρινής Γεωργίας προς το μοναστήρι του Σινά, το οποίο, αν και βρισκόταν σε τόσο απόλυτη απόσταση, εντούτοις είχε ισχυρούς δεσμούς με την παγκόσμια Ορθοδοξία, τουλάχιστον εκείνη την εποχή.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης η μορφή ενός δωρητή, χριστιανού αραβικής καταγωγής, που είναι ζωγραφισμένη στη δεύτερη εικόνα του ζεύγους των πλαισίων του 13ου αιώνα που απεικονίζουν τον Προφήτη Μωυσή να λαμβάνει τον Νόμο και τον Μωυσή μπροστά στην Εγκαυμένη Βλάστη.

Εκτός από τις συνειδητές εικαστικές επιλογές των δωρητών προς τους δικούς τους προστάτες αγίους, η ομάδα αυτή των εικόνων αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο εξέχοντα μέλη της αδελφότητας των μοναστηριών του Σινά και της Ραϊθού συνήθιζαν να τιμούν τους προστάτες αγίους του Σινά (την Παναγία, τον Προφήτη Μωυσή, την Αγία Αικατερίνη κ.λπ.).

Όλες οι προαναφερθείσες εικόνες φανερώνουν ότι οι δωρητές τις αφιέρωσαν στη Μονή Σινά λόγω της βαθιάς τους πίστης και του μεγάλου σεβασμού τους προς τον τόπο και τους προστάτες αγίους του. Οι δωρητές ήταν μοναχοί ελληνικής, αραβικής ή γεωργιανής καταγωγής ή ακόμη και προσκυνητές σταυροφόροι, όπως δείχνουν πολλές εικόνες δυτικού τύπου.